Culturele instellingen, macht en participatie

In vele sociale domeinen speelt participatie een belangrijke rol. Door de verscheidenheid aan toepassingen krijgt het begrip echter ook een waaier aan betekenissen. Nico Carpentier brengt die voor ons in kaart en past het multidimensionaal begrip uiteindelijk toe op culturele instellingen. ‘De verhoging en verruiming van cultuurparticipatie’ werd als één van de basisdoelstellingen opgenomen in het Vlaamse cultuurbeleid, maar hoe kunnen we culturele democratisering concreet bekomen?

Maatschappelijk kwetsbare groepen worden in culturele praktijken nog steeds aan een hele reeks drempels blootgesteld. Carpentier gaat op zoek naar manieren om die drempels te verlagen of zelfs weg te nemen en breekt daarbij enkele discussies open. Maatschappelijk kwetsbare subgroepen verdienen een stem in culturele publieke ruimtes en moeten aangemoedigd worden om die te gebruiken. Waar volledige participatie evenwel eerder een onbereikbare utopie zal blijven, is het streven ernaar op zich al een stap in de juiste richting. Carpentier laat ons nadenken over hoe we die stap kunnen nemen.