Kinderen van de recessie. De impact van de crisis op kinderen in de 41 rijkste landen

Innocenti - het onderzoekcentrum van UNICEF In Firenze - publiceert een rapport dat een analyse maakt van de impact van de economische crisis op het welzijn van kinderen in de 41 ontwikkelde landen. Vijf jaar na het begin van de economische en financiële wereldcrisis groeit er in de Europese Unie en in de OESO landen een hele generatie kinderen en jongeren op met ontberingen die hun ouders en grootouders niet gekend hebben. Deze kinderen lijden onder de crisis en zullen, in de ergst getroffen landen, nog lang afzien van de gevolgen ervan.

De crisis en kinderen

Sinds 2008 leven 2,8 miljoen kinderen in ontwikkelde landen in armoede. Het aantal kinderen dat onder de armoededrempel leeft, is in die landen opgelopen tot 76,5 miljoen. In de helft van die landen leeft meer dan één kind op vijf in armoede. De toename van kinderarmoede varieert sterk van land tot land. Zo is de kinderarmoede in 18 landen gedaald terwijl meer dan 23 landen een verhoging kennen van meer dan 50% zoals IJsland, Griekenland, Letland, Kroatië en Ierland.

Ook jongeren tussen 15 en 24 jaar worden zwaar getroffen door de economische crisis. Ongeveer 7,5 miljoen jongeren uit de Europese Unie zijn afgestudeerd maar zitten zonder werk. Dat is bijna de hele bevolking van Zwitserland.

Uiteindelijk is het hele gezin slachtoffer. Het gemiddeld gezinsinkomen is gedaald in meer dan de helft van de landen. Tussen 2008 en 2012 zijn de Griekse families het equivalent van 14 jaar vooruitgang kwijt; Ierland, Luxemburg en Spanje zijn 10 jaar kwijt. Peilingen tonen aan dat in 29 van de 41 landen meer en meer gezinnen onvoldoende geld hebben om te eten.

De kinderen van de groei

Het einde van de problemen voor kinderen en hun families is niet in zicht en het zal waarschijnlijk nog jaren duren voor de schade van deze recessie hersteld is. Het welzijn van onze gemeenschappen in zijn geheel staat hier op het spel.

Het Innocenti rapport stelt de regeringen voor om ernstige maatregelen te nemen om kinderen te beschermen. Zij moeten zich inzetten om er voor te zorgen dat er een einde komt aan kinderarmoede in de ontwikkelde landen. Zij moeten de risico’s van armoede voorkomen door bijvoorbeeld een minimum inkomen te waarborgen. Uiteindelijk moeten regeringen het verzamelen van informatie en vooral deze rond het welzijn van kinderen, verbeteren zodat er concrete en efficiënte maatregelen kunnen genomen worden.