Coronavoorjaar zet vrijetijdsdrempels pijnlijk in het volle licht

Beeld: links Marlies Valgaeren, rechts Moniek Gielen

In veel lokale netwerken is de samenwerking tussen de partners tijdens de laatste maanden radicaal veranderd door de maatregelen tegen de verspreiding van het coronavirus. Dit weten we uit onze gesprekken met verantwoordelijken van deze netwerken. Marlies Valgaeren en Moniek Gielen vertellen in een artikel over hun ervaringen in hun lokale netwerken in Olen en Oudsbergen.

Deel uit het artikel:

Zowel in Oudsbergen als Olen hebben de maatschappelijk werkers van de gemeente en het OCMW een cruciale rol vervuld. Zij maakten het tot hun prioriteit contact te houden met de meest kwetsbare en geïsoleerde gezinnen. In Olen werden onder meer ouders proactief gecontacteerd. Scholen deden inspanningen om op maat te werken en contact te houden met maatschappelijk kwetsbare kinderen.

In Oudsbergen focuste men op de OCMW-cliënten die het hardst getroffen werden door het isolement: alleenstaanden, alleenstaande ouders en bejaarden. De aandacht ging vooral naar levensnoodzakelijke kwesties. Geld, werk, voedsel, veiligheid, gezondheid en verbinding met belangrijke anderen. Moniek: ‘De insteek van vrije tijd stond gedurende die maanden minder op de voorgrond. Ook bij de lokale welzijnsschakel werden amper signalen op vlak van vrije tijd opgepikt.’ Ze vreest dat het nog een poos kan duren voor mensen opnieuw aandacht krijgen voor vrije tijd. Het draait in kwetsbare gezinnen meer dan ooit om overleven met de middelen die er zijn en staande blijven in economisch onzekere tijden.

Moniek: ‘Ik maak me zorgen over gezinnen met kinderen die nu in een groter isolement leven. De opeenstapeling van problemen wordt er niet kleiner op. Dicht bij elkaar leven leidt ook tot crisissen, waar meer dan eens jeugdzorg moet in tussenkomen'.

Marlies: ‘Er was – en is nog steeds trouwens – ook de impact van de berichtgeving. Mensen werden overspoeld door veel, soms verkeerde, vaak veranderende en negatieve berichtgeving. Wiens contacten met anderen beperkt zijn, creëert zo een eigen waarheid. Mensen worden dan onzeker en bang. Onze maatschappelijk werkers hebben veel geïnvesteerd in het nabij blijven, het geven en herhalen van correcte informatie en het oppikken van noden.’

Lees hier het volledige artikel.