Hoe ondersteun je sociaal-sportieve praktijken? Case van Red-Side Academy

Beeld: Red-Side Academy

Red-Side vzw is een Kortrijkse sociaal-sportieve praktijk die wekelijks voetbal aanbiedt aan jongeren uit de buurt. Je leest hieronder het praktijkverhaal van de medewerkers van deze vzw en we zoomen in op hun samenwerking met de plaatselijke sportdienst.

Hoe het begon

Red-Side vzw is een Kortrijkse sociaal-sportieve praktijk met twee jonge twintigers als trekkers: Younes en Youssef El Haddaji. Zij kwamen in 2017 aan de leiding van de organisatie, nadat de stichter Gino Derveaux plots overleed. Gino was een geëngageerde straathoekwerker die al sinds 1984 timmerde aan Red-Side als een levenswerk.

Het resultaat mag er dan ook zijn. Hoewel de broers nog studeren, vinden honderden jongeren wekelijks hun weg naar de oefenlocaties, toernooien of het pleintjesvoetbal. Red-Side is niet het prototype van de klassieke sportvereniging. Sociale en sportieve ambities gaan hier hand in hand, wat doet nadenken over vernieuwende vormen van sportondersteuning. Want de weg naar optimale steun is niet altijd evident.

Ondernemerschap

De overname van Red-Side ging niet vanzelf, vertellen de getalenteerde broers. Vrij snel ontdekten ze dat hun sociaal project veel ondernemerschap vereist. Zeker als het zich bottom-up ontwikkelt. Er lagen administratieve en organisatorische drempels op de loer. Je moet administratief in orde zijn voor steun, je dient een vzw te zijn om subsidies te krijgen, en ga zo maar door. Daarop waren ze bij de overname niet voorbereid. "Het was helemaal niet evident. Ik wist totaal niet wat je moest doen om een vzw op te richten. Dat probleem zie ik ook bij veel andere jongeren", zegt Younes.

Gelukkig stonden ze er niet alleen voor, want geleidelijk aan leerden ze meerdere partners kennen. Het project krijgt vandaag steun van het Prins Filip Fonds voor de sociale impact van hun project. Een leuke bijkomstigheid is dat ze af en toe op bezoek gaan bij de koning om uit te leggen hoe het er op het terrein precies aan toe gaat.  

Niet echt een sportclub

Verder krijgen de broers ook steun van de lokale sportdienst, waar Leslie Ramboer werkt. Binnen de sportdienst is ze een eerder atypisch profiel omdat ze van opleiding een sociaal werker is. Ze startte er in 2013 om jongeren toe te leiden naar het bestaande aanbod. Maar die toeleiding bleek niet altijd te werken. Vervolgens pleitte ze intern voor een apart aanbod voor sommige groepen die anders niet aan sport kunnen doen. Dat lag intern niet zo voor de hand. Ook een initiatief zoals Red-Side was binnen de sportdienst oorspronkelijk lang niet zo goed gekend. Leslie: "Het was niet echt een sportclub, en dus kon het niet in het sportclubreglement. Dan hebben we er vanuit pragmatische oogpunt een omnisportclub van gemaakt.”

Sportdienst in koffiebar

Leslie zorgde ervoor dat Red-Side in de sportdienst meer en meer aanvaard werd. Dat was ook niet zo moeilijk, want op het terrein waren de resultaten van Red-Side heel zichtbaar. Vandaag investeert de Kortrijkse sportdienst mee in Red-Side door sportinfrastructuur ter beschikking te stellen. Maar minstens even belangrijk is dat Leslie regelmatig aanspreekbaar is voor Younes en Youssef. Ze zoeken elkaar regelmatig op, en gaan dan bijvoorbeeld een koffie drinken in een koffiebar. Vervolgens bekijken ze hoe de sportdienst iets kan betekenen: hulp bij subsidies, het communiceren van bepaalde events of informatie, enzovoort.

Dat deze samenwerking klopt, is het gevolg van een heel proactieve aanpak waar vertrouwen van cruciaal belang is. Younes en Youssef beamen dit. Ze vinden dat niet enkel terreinwerkers vindplaatsgericht moeten werken, maar ook sportdiensten en beleidsmakers die rol moeten opnemen. Youssef: “De sportdienst en beleidsmakers moeten ook andere mensen aanspreken om mensen te betrekken. Je moet echt als bruggenbouwer optreden en andere verenigingen opzoeken om samen te werken.”

Spiegel 

Leslie leerde al veel van de samenwerking met Red-Side. Het vormde een spiegel waaruit ze lessen trok voor het functioneren van de eigen organisatie. Ze leerde dat optimale steun enkel kan werken als steden en gemeenten niet overdrijven met administratieve verwachtingen. Ook hier draait het om vertrouwen:

“Het is soms moeilijk om te veel verantwoording en planning te verwachten van een bottom-up initiatief. Gasten zoals Younes en Youssef weten heel goed wat ze willen. Hun visie is duidelijk. De vraag is of dat dan altijd via een neergeschreven beleidsplan moet. Eigenlijk niet, want ze hebben dat in zich. Je moet je de vraag stellen of die overdreven planning en becijfering altijd nodig en nuttig is.”

Te veel administratieve verantwoordingsvragen kunnen remmend werken. Een sportdienst die zich daarvan bewust is, heeft een stap voor in het winnen van vertrouwen met eender welke terreinwerker uit het sociaal-sportieve veld.

De toekomst

Ondertussen zijn Leslie, Younes en Youssef nog volop aan het samenwerken. De goeie samenwerking zorgt voor nieuwe uitdagingen. Binnen de sportdienst zoekt men nu naar houvast om duidelijk te maken waarom sociaal-sportieve praktijken extra steun verdienen. Op het terrein zie je dat ze het verschil maken, maar het is de uitdaging om dat ook vertaald te krijgen in reglementen en convenanten.

Een andere uitdaging is dat de ondersteuning van de sportdienst moet meegroeien met de praktijken zelf. Leslie: "Red-Side heeft vandaag andere vragen dan volgend jaar of gisteren. We moeten onze ondersteuning mee aanpassen en mee evolueren met dit soort vragen."

Om dat alles te optimaliseren is men volop aan het verkennen of een convenant voor Red-Side een optie kan zijn. Daarbij denkt men in de eerste plaats aan een samenwerking tussen de verschillende beleidsdomeinen sport en jeugdwerk. Hybride financieringsmodellen lijken dus de oplossing. De vraag is alleen: hoe maak je dat concreet? Het zal de komende maanden duidelijk worden in Kortrijk.