'Maak van buurtsport geen hulpverlening'

item_left

item_right

'Maak van buurtsport geen hulpverlening'

Artikel

Shana Sabbe maakte een doctoraat over buurtsport. Ze schreef recent een artikel voor Sociaal.net over haar onderzoek. We zetten enkele conclusies op een rij. (Lees verder onder de foto)

  Beeld: (c) Abdelhay El Ouarroudi 

Wat is buurtsport? 

Het artikel start met een situatieschets van Buurtsport in het Vlaamse sportlandschap. Vervolgens geeft Sabbe uitleg over wat Buurtsportorganisaties typeert: een opvallende focus op sociale cohesie en het nastreven van sociaal-maatschappelijke doelstellingen. Ze bevroeg jongeren en buurtsportwerkers naar de wijze waarop ze naar sociale cohesie kijken. Daarbij vallen twee benaderingen op. Enerzijds is er de socio-culturele benadering, bijvoorbeeld 'interculturele ontmoeting', en anderzijds is er de benadering die vertrekt vanuit sociaal kapitaal, zoals 'individuele competenties versterken'. 

Gevaren 

Sabbe merkt op dat er soms gevaren op de loer liggen in het uitrollen van buurtsportwerk. Zo is er de toenemende vermarkting en buurtsport wordt soms beleidsmatig gebruikt binnen een 'overlast-discours'. Ook is het niet altijd eenvoudig om de output van dit complexe en soms moeilijk kwantificeerbare werk te legitimeren. Verder plaatst het artikel grondige vraagtekens bij het dominante doorstroomidee omtrent buurtsport:

"Deelnemers uit ons onderzoek zetten vraagtekens bij de wenselijkheid van zo’n doorstroom. Ze vinden in buurtsport unieke elementen terug. Buurtsport is een aanbod op zich en mag niet gereduceerd worden tot doorgeefluik."

Is buurtsport sociaal werk? 

Het artikel legt uitvoerig linken met het sociaal werk. Werken buurtsporters bijvoorbeeld vanuit een individuele of structurele benadering? Anderzijds leest het artikel als een pleidooi om buurtsport niet té eenzijdig als sociaal werk te beschouwen, want daar heeft het volgens Sabbe niet helemaal een plaats. Toch zeker niet als het wordt beschouwd als individuele hulpverlening. Sabbe zegt hierover: 

“Maak van buurtsport geen hulpverlening, anders gaat het kapot. Dichtbij sociaal werk staan heeft gevolgen. Het institutionaliseren en voorwaardelijk maken van het aanbod zijn mogelijke valkuilen. Niet iedereen is ervan overtuigd dat dit de juiste weg is. Want het onvoorwaardelijke en informele karakter van buurtsport komt op losse schroeven te staan."